“Амьд-” | “Alive-”

POSTER BY © ® ALTCTRL PROJECT

 “Alive-”

The present does not exist here.

No existence is more beautiful than existence that exists for its inexistent. A stretching desire that pulls back the nerve cells, a soul that struggles for existence. A spirit that waits for a single light left for a dancer in the cold dark. Greed that wants to rest in peace cannot calm down in the quiet depth, waiting for the seed that was sowed in the mind to grow, waiting to taste it. Growing sad watching the wrinkles forming around the black-currant eye, abstract longing is momentous. Reading while waiting. Now there is no more desire, ability, strength to play a role again. No excess embellishments, just a tranquil, miserable image. A dream never meant to be told is laid out on paper with the secret of the hidden world revealed.  If time can be bearable, the forgotten ancient thought that revealed it uniting with the last breath vanishes from the body before its realization of sadness.

Nothing is important.

The actions of a thought that knows it cannot stay in the irrelevant theory of time. A man that was a flower on a table which once was a tree running in the air without speed finds the rhythm of movement through a palpable thought. Language without words. All that is left is to feel!

A green pen that writes these thoughts...

Now does not exist here.

© Godo 2010.

 “Амьд-”

Энд одоо байхгүй.

Байгаа бүхэн оршин байхгүйн төлөө сайхан орд алга. Мэдрэлийн эсээс арагш чангаах хүсэл сунаж, байхын төлөө тэмцсэн сэтгэл. Хоосон хүйтэн харанхуйд бүжиглэгч нэгэнд үлдээсэн ганц гэрэл бөхтөл хүлээх амь. Амгаланд нойрсох гэсэн шуналт бодол аниргүйн гүнд тайвширч чадахгүй, бодолдоо цацсан үрээ амсахыг хүсэн ургахыг хүлээнэ. Мойлон хар нүдний эргэн тойронд үүссэн үрчлээг харж гуниглах – хийсвэр хүлээлт зуурдын. Хүлээнгээ уншина. Одоо ахин жүжиглэх тэнхэл, чадал, хүсэлгүй. Илүүдсэн гоёлгүй, тайвширсан өрөвдөлтэй дүр. Хэзээ ч хэлэхгүй гэж бодсон мөрөөдөл, цаасан дээр бууж, далд орчлонгийн нууц задрана. Цаг хугацааг тэвчиж чадвал, нууцыг задалсан мартагдсан эртний ухамсар сүүлчийн амьсгалтай нэгдэж биеийг орхихдоо гунигтай гэж бодож амжилгүй замхарна.

Юу ч чухал биш.

Цаг хугацааны харьцангуй онол дотор үлдэж болохгүйг мэдсэн бодлын үйл. Агаарт хурдгүй гүйгч нэгэн мод байсан ширээн дээр цэцэг байсан хүн, биет ухамсараар хөдөлгөөний хэмнэлийг олно. Үггүй хэл. Мэдрэх л үлдэж!

Энэ бүгдийг бичих ногоон өнгийн бал ...

Энд одоо байхгүй.

© Годо 2010.